ความวิตกกังวลเกี่ยวกับการแยกคุกกี้มักจะปรากฏขึ้นระหว่าง 2 ถึง 3 ปี แต่อาจเร็วถึง 18 เดือนและดำเนินต่อไปในปีที่ 4 และ 5 ของชีวิต หากคุณมีประสบการณ์กับเด็กวัยหัดเดินของคุณร้องไห้ทันทีที่คุณออกจากห้องหรือโยนพวกเขาลงที่ประตูในขณะที่คุณเตรียมไปคุณก็รู้ว่ามันยากแค่ไหนที่จะจัดการกับความกังวลในการแยกเด็กวัยหัดเดิน
สำหรับเด็กเล็กในสมการหนุ่มปัญหาสามารถออกเมื่อเวลาผ่านไป ส่วนหนึ่งของการต่อสู้เพื่อพวกเขาคือพวกเขาไม่เข้าใจว่าคุณกำลังกลับมา มันเป็นความรู้สึกกลัวที่ครอบงำพวกเขา
บ่อยครั้งที่สภาไม่ให้ความโกรธเคืองและพวกเขาจะได้รับมากกว่า ถ้าคุณคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆคุณจะได้รับความกลัวของคุณเองโดยเพียงแค่จัดการกับมันซ้ำแล้วซ้ำอีก? บางครั้งมันใช้งานได้ แต่โดยปกติแล้วมันค่อนข้างเจ็บปวดที่จะทำเช่นนั้น
ฉันขอแนะนำให้ผู้ปกครองเล่นเกมที่อนุญาตให้ระดับความกลัวอยู่ในระดับต่ำในขณะที่เด็กวัยหัดเดินเรียนรู้ว่าการแยกไม่ถาวร นี่เป็นเรื่องที่เครียดน้อยลงสำหรับทุกคนที่เกี่ยวข้องและสามารถสนุกสนานมาก ลองนึกภาพมัน – วิธีที่สนุกที่จะจัดการกับความวิตกกังวลที่ต่ำกว่า!
นี่คือบางเกมที่คุณสามารถเล่นได้:
Peek-A-Boo – เชื่อหรือไม่ว่าเกมนั้นมีเหตุผล! ปล่อยให้ลูกของคุณเรียนรู้ว่าเมื่อคุณอยู่ในดวงตาคุณยังอยู่ที่นั่นหรือคุณจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ ดังนั้นเล่นกับพวกเขา
ซ่อนของเล่น – นำของเล่นที่ลูกของคุณชอบ (แม้ว่าจะไม่ใช่ของเล่นที่คุณชื่นชอบเพราะมันจะเพิ่มความกังวล) และซ่อนไว้ในห้องถัดจากสิ่งที่คุณและลูกของคุณอยู่ข้างใน จากนั้นให้เด็กมองหาของเล่น ให้พวกเขาค้นหาของเล่น (และพบว่า) เรียนรู้ว่าสิ่งที่ไม่สามารถมองเห็นได้ยังอยู่ใกล้
ซ่อนหา – สั่งให้เด็กซ่อนและจากนั้นตามล่าพวกมันและตามหา นี่เป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นสำหรับพวกเขาและพวกเขาไม่สามารถสงบนิ่งได้ เชื่อหรือไม่ช่วยได้!
สวัสดี / จริงใจ – ให้ลูกแต่งตัวเหมือนพวกเขากำลังทำงาน (งานของคุณหรือสิ่งที่พวกเขาต้องการ) เตรียมพวกเขาทั้งหมดให้พร้อมสำหรับการทำงานและออกไปที่ประตูหน้า (ถ้าปลอดภัยที่จะทำ) ทุกคนต้องบอกลาก่อนและขอให้ทุกคนมีวันที่ดี ให้กอดและจูบเหมือนตอนเช้าเมื่อไปทำงาน
แล้วปล่อยให้พวกเขาออกไปข้างนอกและกลับเข้ามา เมื่อพวกเขาเข้ามาตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณได้ทักทายพวกเขาเมื่อพวกเขาไปทั้งวัน! พวกเขาตื่นเต้นมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ – "สวัสดีคุณแม่ฉันอยู่ที่บ้าน!" มันสนุกมากเมื่อคุณเพิ่มกระเป๋าเป้หรือกระเป๋าอื่น ๆ ที่จะพกพา
รักษาขั้นต่ำนั้นไว้ [19659002] ความคิดนี้คือการให้ปัจจัยเสี่ยงที่เพิ่มการรับรู้ถึงการพลัดพรากและความจริงที่ว่าเป็นการชั่วคราวการแยกความวิตกกังวลอาจรุนแรงดังนั้นจงอดทนและทำงานด้วยการให้กำลังใจและความรัก