ผู้สูงอายุส่วนใหญ่ต้องการมีชีวิตที่อิสระและไม่มั่นคงในบ้านของตัวเอง แต่มักจะตระหนักว่าพวกเขาไม่สามารถทำได้อย่างปลอดภัยหากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากความสามารถทางร่างกายและสติปัญญา หากคุณรู้ว่าต้องมองหาอะไรและตั้งคำถามอะไรจะง่ายต่อการตัดสินใจว่ามีคนต้องการความช่วยเหลือที่บ้านหรือไม่ กลัวการสูญเสียอิสรภาพอายุของบุคคลมักจะปกปิดหรือปิดบังอาการที่บ่งบอกว่าพวกเขาต้องการความช่วยเหลือ คุณต้องถามคำถามและมองหารูปแบบของพฤติกรรมและการละเลยในพื้นที่เหล่านี้:
กิจกรรมในชีวิตประจำวัน
ความยากลำบากในการเดินแต่งตัวแต่งตัวพูดคุยกินทำอาหารปีนหรือจัดการยาเสพติดด้วยตนเอง
สุขอนามัยส่วนบุคคล
การอาบน้ำที่หายากลักษณะไม่ดีผิดปกติกลิ่นตัว / ปากไม่ดี
งานที่รับผิดชอบ
จดหมายที่ยังไม่ได้ชำระบิลที่ยังไม่ได้ชำระใบสั่งยาที่ยังไม่เสร็จสมุดเช็คที่อ่านไม่ได้โทรศัพท์ไม่ได้รับคืนโทรศัพท์การผลิตอาหารขนาดเล็กบรรจุซักรีดอาหารที่เสียในตู้เย็น
สถานะสุขภาพ
การเปลี่ยนแปลงน้ำหนัก, การเปลี่ยนแปลงความอยากอาหาร, กลืนลำบาก, อ่อนเพลีย, ไหม้, ช้ำ, สูญเสียการได้ยิน, ความมักมากในกาม, การเล็ดลอดหรือการตกหล่น (มองหาจุด) นอนมากเกินไป
การแยก
ขาดความสนใจในมิตรภาพความสนใจหรือกิจกรรม ผ้าม่านวาดทั้งกลางวันและกลางคืนไม่สามารถเข้าถึงการขนส่ง
ความเชื่อ
ความเศร้าโศกหรือพูดคุยเกี่ยวกับความรู้สึกของภาวะซึมเศร้าและสิ้นหวัง, การใช้แอลกอฮอล์หรือยาเสพติด, ความหวาดระแวง, การปฏิเสธที่จะสื่อสาร, การใช้เหตุผลที่ผิดปกติ, การละเมิดทางวาจา
ความสามารถทางปัญญา
ได้รับการยอมรับลืมว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังเดินไปเดินเล่นหรือขับรถสับสนสับสนสูญเสียเหตุผลการตอบคำถามยากลำบากไม่สามารถหาคำที่ถูกต้องหรือประโยคที่สมบูรณ์คำพูดหรือวลีซ้ำเสียเวลา หรือฤดูลืมเกี่ยวกับวิธีการใช้รายการปกติเช่นดินสอลืมปิดเตาตลอดเวลาปิดหน้าต่างหรือล็อคประตู
ผู้สูงอายุหลายล้านคนสามารถอาศัยอยู่ในบ้านของตัวเองได้โดยให้การดูแลที่ปลอดภัยและมีประสิทธิภาพผ่านสถาบันดูแลส่วนบุคคลระดับมืออาชีพ